Gisterennamiddag kwam Wouter Hillaert, theaterrecensent bij De Standaard, langs om te vertellen over recensies. Als oefening hebben we de kortfilm 'Flatlife' bekeken en gerecenseerd.
Flatlife
Anna De Smet
‘Flatlife’ is een korte animatiefilm van Jonas Geirnaert die in 2004 de prijs van de jury won op het filmfestival van Cannes.
Op het scherm zien we een doorsnede van een flat, vier gelijke vlakken waarop we de bewoners kunnen volgen. De tekenstijl is zeer eenvoudig, er staat geen lijn te veel. We krijgen te zien wat we nodig hebben om het verhaal te begrijpen. Zo komen de ramen slechts even in beeld als er een vogel tegen vliegt en verdwijnen ze even snel weer. Die eenvoud is noodzakelijk omdat vier personages al genoeg zijn om in beeld te hebben en het anders te chaotisch zou worden.
Toch is die tekenstijl niet wat dit filmpje grappig maakt. Dat is de interactie tussen de bewoners. De eenvoudigste ondernemingen worden in dit filmpje heel wat moeilijker dan ze zouden moeten zijn. Zo probeert een van de bewoners het kanaal op zijn tv te veranderen. Maar daardoor valt de tv van een andere bewoner uit. Door op hun tv te kloppen doen ze om beurten elkaars scherm uitvallen. Met zulke gebeurtenissen zit dit filmpje vol.
In de animatiefilm wordt niet verstaanbaar gesproken en dat is goed. Het samenleven in een flat, het samenleven met buren in het algemeen, is iets universeels. De afwezigheid van een taal maakt dit nog begrijpelijker voor kijkers van alle landen. Dit verhaaltje zou zich in eender welk land kunnen afspelen. Bovendien is geluid hier helemaal niet zo belangrijk.
Het thema van dit verhaal is samenleven en het plezier en het ongemak dat dat met zich meebrengt. De bewoners helpen elkaar tot op een bepaald niveau, maar irriteren elkaar ook. Dat geeft heel mooi weer hoe samenleven in het echt ook is. Je doet elke dag dingen die soms slechte gevolgen hebben voor andere mensen. Toch helpen mensen elkaar ook en daardoor wordt het leven soms moeilijker, maar vaak ook grappiger dan het zonder anderen zou zijn.
Zit er een boodschap in ‘Flatlife’? Toch wel, hoewel iedereen er zijn eigen interpretatie aan kan geven. Misschien is de boodschap dat we de levens van andere mensen onnodig ingewikkeld maken en dat het leven daarom een beetje belachelijk en absurd is?
Geniet van en lach met het slimme ‘Flatlife’. Dat is waarschijnlijk de enige boodschap die Geirnaert ons wil meegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten