Maanziek

‘Maanziek’ in de Minnepoort

Huilen met Wannes, lachen met Deprez

door Anna De Smet

Donderdagavond 21 april 2011 speelden Wouter Deprez, Wannes Cappelle en Frans Grapperhaus in de Minnepoort ‘Maanziek’.

De avond bestond uit een afwisseling van monologen van Wouter en dialogen tussen Wannes en Wouter en uit de muziek van Wannes Cappelle, grotendeels zelf geschreven en in het West-Vlaams. Op het podium zien we Deprez in het midden met Cappelle met een gitaar en Grapperhaus met een cello aan weerszijden van hem. Er hangen gele lampjes op en vanachter is er een scherm met daarop een afbeelding van een volle maan geprojecteerd. Die projectie is trouwens het enige element dat verwijst naar de titel van de show. Ook de vertaling van de West-Vlaamse muziekteksten wordt op het scherm getoond. Het  onderwerp is de gearriveerde stand-up comedian die een minder succesvolle muzikant een plekje geeft in zijn show en hem aanspoort niet zo verlegen te zijn. Als Wannes dan uiteindelijk gebruik maakt van die aandacht en meer zelfvertrouwen krijgt op het podium, raakt Wouter geïrriteerd en beledigd.

Met Wouter Deprez kun je van het begin af aan lachen en wordt alleen maar grappiger naar het einde toe. Wannes Cappelles droevige liefdesliedjes zijn mooi, maar soms een beetje eentonig. Toch is hij geen slecht muzikant: hij heeft een goede stem en legt veel emotie in zijn muziek. Bovendien zijn de teksten knap geschreven. In ‘Keuning van de Jacht’ zingt hij: ‘We zin het speelgoed van het lot. ‘k Geef u min herte maar der es iets aan kapot. Kun je ’t nie vermaken?’ De overgang tussen de ontroerende muziek van Cappelle en de humor van Deprez is steeds abrupt maar zorgt wel voor een goede afwisseling. Saai kun je de voorstelling niet noemen. Frans Grapperhaus voegt zeker iets toe aan de muziek met zijn cellopartijen maar speelt wel een zeer bescheiden rol in de voorstelling. Enkel ongeveer halverwege ‘Maanziek’ zegt Wouter Deprez ‘Er zijn hier nog wel andere mensen op het podium die wat aandacht willen’ en plots worden alle spots op Frans Grapperhaus gericht. Die krijgt dan een monoloog van zo’n vijf minuten die eigenlijk niets met de rest van ‘Maanziek’ te maken heeft maar dat stoort niet. ‘Maanziek’ is een lange voorstelling van bijna drie uur. Toch heb je aan het einde van de voorstelling het gevoel dat het gerust nog wat langer had mogen duren.

Omdat een groot deel van de voorstelling uit de muziek van Wannes Cappelle bestaat, moet je die muziek ook wel echt waarderen. ‘Maanziek’ is een aanrader maar als je alleen voor Wouter Deprez gaat zul je teleurgesteld naar huis gaan.